بال پروانه و توفان

دوره گرد دیگری سبزی آش می فروشد . به این می اندیشم که این دست ادمها مانند سوپاپ هایی عمل می کنند که با ارزان فروشی شان قیمت بازارها را متعادل نگاه می دارند. بنظرم ادم های محترمی هستند.

باورش سخت است اما سیلی زدن به صورت یکی از همین ادمها بود که اتش جنگ در کشورهای عربی منطقه مان را بر افروخت.ماموران شهرداری یا همین سد معبر های خودمان وقتی چرخ دستی ان بینوا را جمع کردند او خودش را اتش زد.

بهار عربی شکل گرفت که بزودی تبدیل به خزان شد پس از ان چه بسیار پاساژها و ابنیه های لوکس و تاریخی خراب شدند. چه کاخ ها و کوخ هایی که ویران نشدند ، انگار پایداری و ثبات همه ی انها بسته به همین چرخ چرخدستی  بود .

برای همین است که می گویند گاهی ممکن است دمیدن بال پروانه ای عامل توفان باشد ان سوی دنیا .

باز فکر می کنم زیاد هم بد نیست نباید دنیا را سیاه دید اگر این فرمول صحت داشته باشد باید برعکس ان هم کار کند یعنی اینکه یک لبخند زیبا یا نوازشی کوچک یا مهربانیی هر چند ناپایدار و زود گذر شاید عامل خیری شود ان سوی جهان ان سوی شهر و موجی از نیکی بپا کند که عامل خوشبختی عده ی زیادی شود .

بیاد دارم که نیمه شبی در تهران راه گم کرده بودیم یکی از راننده اتوبوس های بخش خصوصی، ان وسیله بزرگ و غول اسا را کیلومترها از مسیر اصلی اش خارج کرد تا ما دو افغان که تنها سرنشینان وسیله اش بودیم به مقصد برساند در انتها همان کرایه رایج را گرفت و گفت که فکر نکنید ، همه ما ایرانی ها با شما ها بدرفتار هستیم .

من این ادم و صحبت هایش را هرگز فراموش نخواهم کرد.