تحریم به توان دو

ما افغان‌ها در ایران متخصص دور زدن تحریم‌ها هستیم، لابد می پرسید تحریم؟ تحریم های امریکا چه ربطی به شما دارد؟  البته که نه، تحریم که فقط امریکایی نیست تحریم کاملا ساخت داخل ،تحریم ایرانی.

زندگی تحت تحریم های دست و پا گیر و سخت مربوط به قوانینی که نه از مجلس ایران گذشته و نه هیچ کجای قانون و تنها تحت چند بخش نامه صادر می شود دست و پای آدم را حسابی می بندد.

همیشه می شود محدودیت ها رو به نوعی دور زد اما این دور زدن هزینه دارد و بار مالی، قرار نیست اینجا من همه ی آنها را بنویسم و به قول سیاسیون آنها را افشا کنم.

رفتن و مسافرت به تقریبا بیست استان در ایران برای هر مهاجر ممنوع است و برگ تردد و نامه نمی دهند که به آنجا بروی اما می شود نزدیکترین مکان که ممنوع نیست را انتخاب کرد و از مسیری رفت که به مکان ممنوعه هم دست یافت.

آن وقت ها که هنوز سیمکارت بنام مهاجر نمی شد خیلی ها با استفاده از ایرانی های دوست و آشنا سیمکارت تهیه می کردند، همین فرمول برای جاهای دیگر هم کاربرد دارد مثلا برای تاسیس یک تجارت و یا کسب می شود از یک برادر انصار برای یک برادر مهاجر کمک گرفت خواه در ازای مقداری پول یا برای رضای خدا، به این صورت که هرجا قانون مقابل تو ایستاد کارت ملی و شخص کمک کننده ایرانی پا پیش می گذارد و مابقی امور تجارت با خودت.

طبیعی ست که چون هیچ ملکی نمی توانی بنامت بزنی پس هیچ وقت نمی توانی هیچ وامی از بانک تهیه کنی و مجبوری در قرعه کشی یکی از سفره های صلوات همسایه ها شرکت کنی به امید روزی که یک وام کوچک بگیری.

ما حق نداریم هیچ وسیله موتوری را برانیم این قسمتش در واقع خیلی سخت است وقتی موتور سیکلت و ماشینت را می گیرند ترفندهایی می شود زد که اینجا چیزی راجع به ان‌ نمی گویم.

بعضی محدودیت ها را اصلا نمی شود دور زد ممنوعیت تحصیل در بعضی رشته های خاص ، مثل علوم هسته ای و هوا و فضا.

حل کردن مشکلات تحریم، در واقع نیمی از توان تو را می گیرند صبر ایوب می خواهد و کسانی که در ایران مانده اند با این صبر کنار آمده اند، خیلی ها دیگر خسته شدند و کلا ایران را ترک کردند بسوی اروپا بدنبال سرزمینی گشتند و می گردند که چنان و چنین محدودیتی دست و پایشان را نبندد.

با وجود تحریم های خارجی بر ایران،در این سال‌ها زندگی در ایران برای یک مهاجر افغان یعنی زندگی در تحریم به توان دو.