نذر خلقی

بزرگان، پیرها و موی سفیدان افغان معتقدند هر گاه حوادث تلخ و ناگوار بصورت پشت سر هم تکرار می شوند ، آدم باید نذر بدهد ، نذر از نوع خلقی،  یعنی اینکه بصورت دست جمعی پول جمع شود و برای آنچه که هر کسی بدان اعتقاد دارد خون ریخته شود تا او آرام بگیرد و از این همه خون ریزی و مرگ دست بکشد .

کسی به مادر طبیعت اعتقاد دارد ، کسی خداپرست است و کسی بی خدا، کسی چند خدایی ست همه باید جمع شوند و این کار را بکنند.

گرچه مرگ حق است اما اینطور و بدین شکل که در هفته های اخیر می بینیم در نظر پیران موی سپید نا معقول و نامربوط است.

مرگ در سرزمین ما افغانها مطاعی ارزان است از خانه بیرون می روی و نمیدانی که کجا انفجار و انتحار است و کجا پهبادی تیر اشتباهش را به تو می زند و اگر از همه اینها خلاص شوی در آخرین کوچه مانده به خانه ات طراری چاقویش را برایت تیز می کند.

کار، برای ما افغان‌ها از نذر خلقی گذشته و اهریمن خون اشام هر روز از ما قربانی می گیرد، گاهی مرگ همچون موهبتی الهی نقطه پایانی ست برای رنج های ما.

باشد که غم و اندوه ،مرگ و نابودی از سرزمینهای من و شما برود و آفتاب خوشی و شادی طلوع کند.