آرزو

شاید بتوان گفت سنت برپایی عروسی در باغ تالار و مکان های لوکس شهر در میان گلشهریها از زمانی تبدیل به رسم  شد که بچه های خارج نشین عروسی های شان را به جای برپایی در اروپا به ایران انتقال دادند.

خیلی از خانواده های مهاجر افغان در مشهد روزگار خوبی ندارند فرزندانی که پس از پیمودن مراحل سخت و دشوار مهاجرت سرانجام در یک کشور اروپایی قبول می شوند سعی می کنند کمک مالی برای خانواده شان بفرستند، چه مادران و خواهرانی که شبهای دلهره اور گذر بچه ها و جگر گوشه هایشان از آب های یونان ،موی هایشان را سپید نکرد ، عده ای شان در دریا گم شدند عده ای خبر می دادند که رسیده اند، عده ای خبر می دهند که فردا نوبت مصاحبه شان است اضطراب دارند، مادرها دلداری شان می دهند : بچم پنای تو د خدا

برای شان دعا می کنند.

خبر خوش قبول شدنشان همچون به پادشاهی رسیدن فرزند، آنها را خوشحال می کند ، بدون درنگ به این فکر می کنند که حالا دختر مناسب برای بچه اش چه کسی می تواند باشد.

یک عروسی مجلل با چندین نوع پذیرایی چیزی که در ارزوی های یک حاشیه شهر نشین است برای بچه آش میخواهد .

به نوه هایش می اندیشد این مرهمی ست بر رنج یک عمر مهاجرت شاید پایانی ست بر رنج نداری، شاید بچه آش اندکی کمک خرج پدرش شود، شاید چند صباحی که از عمر کربلایی مانده بتواند پاهایش را جلوی تلویزیون دراز کند یک استکان چای بنوشد سیبی را مادر بچه ها برایش پوست بکند و در بشقاب جلویش بگذارد و کربلایی بی هیچ دغدغه نان ، بنشیند و شبکه بی بی سی و اخبارش را تماشا کند.

دل هر دو به بچه شان خوش است .جلوی فامیل با سربلندی از آنها یاد می کنند و از اینکه آنها در خارج چه می کنند داستان‌ها دارند که برای دیگران تعریف کنند.

چه خواهرهایی که سفارش ها به برادر داده اند از گوشی ایفون گرفته تا لباس مارک و وسایل آرایش اصل، تا دوچرخه و موتور سیکلت برای برادر کوچک گویی آن بینوا در اروپا بر سر گنج نشسته.

از سیزده مسافر افغان در پرواز غم انگیز تهران اوکراین که چند روز قبل سقوط کرد عده ای از آنها از همین دست ادم هایی بودند که دراین خانواده ها زندگی کرده‌اند.

پایانی تلخ ،بدون برآورده شدن هیچ آرزویی.