کتاب ملهمه

ملایقوب پیرمردی ازقریه ای نزدیک  کوه میخ است یکی از شخصیت های رمان "طلسمات " خاوری . پیرمردی که همچون کلید مشکل گشا هر جایی که مردم قریه گره در کار می شوند به او مراجعه می کنند چشمانش کم سوست اما همچون یک نوجوان خطوط ریز قرانش  را میخواند و دل شیر دارد .
مقابل عسکرها و قوماندان ها حرفش را رک می زند و مردم ده معتقدند که تنها اوست که می تواند از میان اوغان ها بگذرد بدون اینکه دیده شود چون دعای چشم بندی دارد.
به این و ان تعویذ می دهد ، برایش فرقی ندارد که دعای مردم برای گرفتن تعویذ چیست خواه برای بند اوردن زبان خواهر شوی باشد یا اینکه کسی می خواهد جلوی عاشقی بچه اش را بگیرد.
پیرمردی که از عمر دراز خودش خسته شده و امیدش به اینکه فرشته مرگ او را به اغوش بگیرد هر روز کمتر  می شود. اما انچه این شخصیت را جالبتر می کند کتاب ملهمه ی ملایعقوب است .
"کتاب ملایعقوب انقدر کهنه و فرسوده شده بود که با هر ورق قسمتی از اوراقش می شارید . ملایعقوب نهایت دقت را در حفاظت از ان می کرد. همیشه ان را میان صندوقش می گذاشت و درش را قفل میکرد."
کتاب ملایعقوب از اینده خبر می داد هر اتفاقی در ده می افتد که موجب تعجب او و هم قریه ای هایش می شود ملایعقوب فورا به کتابش مراجعه می کند تا ببیند معنی ان اتفاق چیست .
"ماجرا از روزی شروع شد که ملایعقوب ماکیان مامه شمسیه را دید که وقت اب خوردن بجای انکه نوک بزند و سرش را بالا کند ، مثل پشک زبان می زد.ملایعقوب از دیدن این صحنه چنان وحشت کرد که لازم دید همان لحظه به کتاب "ملهمه" اش مراجعه کند، تا بفهمد که تعبیر این واقعه چیست.... کتاب را که در صندوق مخصوصی نگهداری می کرد گرفت و با احتیاط ،صفحات کهنه و زردش را ورق زد.میان خط های کج و معوجش ،که جز او کس دیگر خوانده نمی توانست ،به جست و جو پرداخت.در کتاب امده بود که مرغ و ماهی نشان پادشاهی ست اما اگر مرغی کار حیوان دیگری را تقلید کند ، نشان ان است که رخنه ی مرگ باز می شود ملایعقوب که مرد مرگ بود هیچ از ان پیشگویی نترسید و ارزو کرد کاش قرعه مرگ به نام او هم بخورد.اما با عمر درازی که داشت دیگر از مرگ خود ناامید شده بود."
ملایعقوب مرد مرگ بود همه متوفیان را او کفن و دفن میکرد امور اخرتی مردم را بهتر از امور دنیایی شان می شناخت و وقتی به سوی خانه مریضی راه می افتاد همه می دانستند که ان بیمار راهی سفر اخرت است بدون او کسی مرده نمی تواست.
پیش بینی های کتاب ملایعقوب چنان دقیق بود که او همیشه اصطلاح " تیر به نشان " را بکار می برد.در قسمتی از
رمان مردم ده جمع می شوند تا چند شتر اوغان را بکشند و بخوردند ملایعقوب نگران می شود و با خود می گوید این کار اخر و عاقبت ندارد و با عجله به کتاب ملهمه اش رجوع می کند تا ببیند تعبیر ان چیست.
"هر چه کتابش را ورق می زند و ته و بالایش را نگاه میکند چیز واضحی در مورد ان پیدا نمی تواند،اخر در گوشه یک صفحه می بیند که کشتن شتر اوغان نشانه ی پادشاه گردشی است.ملایعقوب خیلی نگران می شود به یاد می اورد که در پادشاه گردشی پیشین بادهای سرخ و سیاه وزیده بودو مراجعه کرده بود و دیده بود که پادشاهی در شرق کشته می شود ملایعقوب دنیا را پیش خود به شرق و غرب تقسیم کرد و کابل را در شرق دیدو مطمین شد که پادشاه اوغانستان کشته می شود."
قوماندان: فرمانده
دعای چشم بندی: کاغذی که دعایی بر ان نوشته شده و موجب می شود چشمان بدخواهانت به رویت بسته شود.

پشک:گربه
می شارید:از فرط فرسودگی از هم پاشیدن
تیر به نشان: همچون تیری که به نشانه بخورد کنایه از دقت زیاد
پادشاه گردشی : عوض شدن حاکم