پنج میلیارد سال بعد

باورش سخت است اما علمای نجوم می گویند، وانچه این علما می گویند بر اثر تحقیق وبررسی و ازمون و خطاست .این افتاب عالم تاب ما در منظومه شمسی همینکه کودکان به او خورشید خانم می گویند، ومعمولا در تمام نقاشی ها از پشت کوه ها بیرون می اید، در حال منبسط شدن هست. هر روز به قطرش اضافه می شود انقدر که پنج میلیارد, سال دیگر زمین خاکی ما را می بلعد.
انها می گویند در منظومه ما همه چیز بستگی به فاصله خورشید تا سیاره ای دارد که در ان زندگی می کنیم ، یعنی ادمی در ان زمان مجبور است مثلا در زحل ،مریخ یا مشتری یا هر جایی زندگی کند که این فاصله ی مناسب تا خورشید در ان برقرار باشد.
بقول ان شاعر که می گفت
”از بهار تقویم می ماند
از من استخوان هایی که تو را دوست داشتند”
ان زمان از ما مردمان امروزی دیگر استخوانی هم نخواهد ماند.
با خود فکر می کنم به احتمال زیاد ادم ها وقتی مجبور به ترک زمین شوند، تنها می توانند چندین هارد اطلاعات کل اینترنت، حاوی کتاب و موسیقی و فیلم و چندین نقاشی معروف و چند الت موسیقی دوست داشتنی شان را با خود به کرات
دیگر ببرند.

شاید انچه ما امروز بر روی اینترنت سوار می کنیم اعم از وبلاگ و نوشته و خاطره هم جزو همان اطلاعاتی باشد که با ادمها به جاهای دیگر برود، همان طور که امروز از خواندن کتاب تاریخ بیهقی لذت می بریم و انگشت بر دهان می مانیم که ان روزها چنین بوده است و چنان، شاید به همین ترتیب کسی در سفر میان سیاره ای از قمری به قمر دیگر برای گذران وقتش انها را باز کند و مثلا بخواند پنج میلیارد, سال قبل ادمی در کره ای که امروز وجود خارجی ندارد از جایی که ان را وطن می نامید بی جا شد در کشور همسایه اش سکنی گزید، و از روزهای تلخ و شیرینش نوشت ، در جایی که نامش وبلاگ بود و اسمش را گذاشت ” یادداشتهای یک مهاجر افغان”.

یادداشت های یک مهاجر افغان...