بچه یتیم

 

وقتی موشک های سپاه داعش را زدند و موجی از شادی ایران را فرا گرفت ، هر ایرانی لبخندی بر لب داشت ، احساس غرور کردند و گفتند این است جواب ما ، هیچ کس از من افغان نپرسید اهای "وطن دار" احساس تو چیست ؟ وطندار گاهی ایرانی ها اینطور ما را خطاب قرار می دهند وقتی که طبع شان خوش است.

بگذارید خود این سوال را پاسخ گویم ، بعنوان یک افغان احساس بچه یتیمی را دارم که با حسرت نگاه می کند ، نگاه می کند و می بیند بچه ی همسایه دعوا کرده کتک خورده و پدرش دست نوازش بر سرش می کشد .

احساس بچه یتیمی را دارم که سیلی می خورد و یک نفر نیست بگوید چرا این بینوا را انقدر می زنید چکار کرده است گناهش چیست ؟ 

داعش و القاعده و طالب هر روز از ما می کشند اما دولتی های ما می گویند برادران بیایید صلح کنیم انها باز سیلی دیگری می زنند باز یکی از پشت سر این یتیم بچه می گوید خوب حالا که زدید خیر است ولی بیایید دیگر جنگ و جدال نکنیم ، انها باز می زنند و اینها باز می گویند برادران این راهش نیست بیایید قرار و قراری اختیار کنیم.

بلی این است حکایت ما.

برچسب‌ها: بچه یتیم, داعش, طالب, ایران, موشک یادداشت های یک مهاجر افغان...